Prolog

Los Angleles, California

Centrala IBZNu

2011 rok

Na bieli koszulki pojawiła się czerwona plama szybko zwiększająca swe wymiary. Blondwłosa dziewczyna dzierżąca w ręku pistolet otworzyła szerzej oczy z zaskoczenia. W pierwszej chwili nie poczuła bólu. Spojrzała na swą bluzkę całą ubroczoną w czerwieni i jęcząc osunęła się na ziemię.

Już po sekundzie znalazł się przy niej jej czarnowłosy chłopak.

– Erin! – wrzasnął z bezsilności pochylając się nad nią. Zaczął uciskać ranę, ale ona powstrzymała go łapiąc za nadgarstek. Spojrzeli sobie głęboko w oczy.

Erin odezwała się cicho, lecz dobitnie:

– Idź, musisz iść.

Chłopak kręcił głową.

– Musisz to zrobić. Obiecałeś, że nie ważne co dziś się stanie doprowadzisz to do końca. Tylko on może nam pomóc, wiesz o tym. Musimy go odnaleźć.

Spojrzał na nią z mieszaniną żalu i smutku, a następnie popatrzył za siebie, gdzie jego najlepsi przyjaciele – Danny i Mike – utrzymywali się jeszcze na pozycjach. Wiedział, że długo to nie potrwa.

Nagle Danny się odwrócił. Popatrzył wprost na przyjaciela. Gdy jego wzrok skupił się na Erin posmutniał, a jego rysy wyostrzyły się. Zacisnął powieki, a gdy je rozwarł w jego oczach była widoczna w wściekłość i determinacja. Pokręcił głową w stronę przyjaciela i wrócił go ostrzeliwania wrogów.

Czarnowłosy przełknął gulę w gardle. Spojrzał swojej dziewczynie prosto w oczy.

– Co mam robić? – wychrypiał.

– Wiesz co musisz zrobić – uśmiechnęła się. Na jej zębach były widoczne ślady krwi. Chłopak zacisnął zęby patrząc jak Erin zaczyna kaszleć i pluć krwią. Ale nie mógł nic zrobić by temu zapobiec.

Pochylił się nad nią i pocałował ją po raz ostatni. Gdy ruszył biegiem przez korytarz Erin już nie żyła.

Chłopak przebiegł przez drzwi oglądając się przez ramie. Pościg siedział mu na karku, ale póki co Mike i Danny kupili mu trochę czasu. Szybko rozejrzał się po pomieszczeniu. Białe ściany, kilka stanowisk komputerowych, dwie kamery.

To ostanie nie miało już znaczenia. Wszyscy wiedzieli już, że tu jest. Zacisnął usta w wąska kreskę i ruszył w kierunku jednego z komputerów. Gdy tylko usiadł na fotelu monitor sam się włączył ukazując czarny ekran z migającym kursorem.

Chłopak sięgną do kieszeni, wyjął pendriva, wsadził go do odpowiedniego wejścia i poczekał. 

Po chwili na ekranie zaczęły się pojawiać szeregi niezidentyfikowanych cyfr i liter. A potem wszystko ustało tak szybko jak się zaczęło. 

Czarnowłosy zaczął energicznie uderzać w klawisze. W takt jego stukania na ekranie pojawiały się różne zakodowane komendy. Wreszcie nacisnął enter i ekran poczerniał. 
Na środku wyświetliło się jedno, zbawcze nazwisko.

Cel chłopaka. 

Sebastian Peletier. 

******

Witam wszystkich w prologu mojego nowego opowiadani. Do napisania zainspirowała mnie moja koleżanka, która bardzo chce zostać parapsychologiem ;)  

Nie, opowiadanie nie będzie o tematyce fantasy (ja nawet nie umiem tak pisać). Będzie to sci-fi. Na razie może tego nie widać. Prolog jest - jak można się domyślić - wstępem do historii. Będę resztę pisała w pierwszej osobie i czasami w jakimś rozdziale wsadzę trzecioosobową. Mam nadzieję, że dla nikogo nie będzie to kłopot. ;)

Zapraszam do komentowania i pozdrawiam :3